Isang tula-Sa Laot ng kasawian - Amante Amurao

SA LAOT NG KASAWIAN Pangarap kang nakasabit sa dingding ng panginorin Mga ibong naglalayag ay muntik ka pang dagitin Sa lilim ng bahaghari'y itinupi ang panimdim Umindayog sa amihang kaniig ko at kapiling Niyapos ka n'yaring hangin na akin nang kinausap Upang ikaw ay ilipad sa pusod ng mga ulap Habang sa aking paanan, munting alo'y umiindak Ikaw ang iniisip kong makapiling at mayakap Sa pagaspas nitong pakpak nilakbay ang kalawakan Inaaninag sa ulap ang marikit mong larawan Umagos ang mga luha nang hindi ka matagpuan Humihikbi sa pighati at labis na kalungkutan Kinapa ko sa damuhan ang mga luhang nalaglag Nang mapanglaw na kahapong sanhi ng pusong nawasak Sa dulo ng bahaghari ay doon ko iniiyak Ang lumbay, hapdi at kirot ng kasawiang dinanas😭😭😭 Ang puso kong nalulumbay ay nasadlak sa pighati Na ang tanging hinahangad ay mahalin kahit konti Isang sulyap mo man lamang ang tangi kong hinihingi Upang sugat ay maghilom at mapawi itong hapdi Inilahad ko sa Diyos ang kirot ng aking puso Ang pighati't kalungkutang dulot ng pagkasiphayo Tanging saksi'y itong langit habang ako'y nakayuko Mga luha'y pumapatak, di maampat ang pagtulo O kaysaklap ng dinanas, sa larangan ng pag-ibig Ang puso ko'y nalulunod, naghahanap ng sasagip Sa sulok ng aking diwa marubdob ang pagnanais Na sana'y magising ako sa masamang panaginip "Maglaho mang lahat sinta, ang mga bit'win sa langit Ngunit hindi kailanpaman, magmamaliw ang pag-ibig Sa dingding ng alapaap larawan mo'y iginuhit Sa laot ng kasawian...may puso pa bang sasagip?"